لکنت
زبان که به آن اختلال روانی دوران کودکی نیز گفته می شود، نوعی اختلال گفتاری می
باشد که شامل مشکلات مکرر و قابل توجه در روان بودن کلام و جریان گفتار طبیعی است.
افرادی که لکنت زبان دارند می دانند چه می خواهند بگویند اما در بیان آن دچار مشکل
می شوند. لکنت زبان در میان خردسالان به عنوان بخش عادی از یادگیری صحبت کردن رایج
است. خردسالان ممکن است زمانی که توانایی های گفتاری و زبانی شان به اندازه کافی
رشد نکرده باشد، دچار لکنت شوند اما اغلب کودکان از این لکنت زبان عبور می کنند. برای
بیشتر کودکان، این بخشی از فرآیند یادگیری صحبت کردن بوده و به خودی خود بهتر می
شود اما گاهی اوقات لکنت زبان به یک بیماری مزمن تبدیل می شود که تا بزرگسالی
ادامه پیدا می کند. این نوع لکنت زبان می تواند بر عزت نفس و تعامل با دیگر افراد تأثیر
بگذارد.
مشکلات
گفتاری لکنت زبان ممکن است با موارد زیر همراه باشد:
-سریع
پلک زدن
-لرزش لب
یا فک
-تیک
صورت
-تکان
خوردن سر
-گره
کردن مشت ها
لکنت زبان
ممکن است زمانی بدتر شود که فرد هیجان زده، خسته یا تحت فشار و استرس است، یا زمانی
که احساس می کند خود آگاه است یا عجله دارد. موقعیت هایی همچون صحبت کردن در جمع
یا تلفنی حرف زدن می تواند برای افرادی که مبتلا به لکنت زبان هستند دشوار باشد.
چه زمانی
باید برای درمان لکنت زبان به پزشک مراجعه کرد؟
