اوتیسم اغلب
در دوران کودکی در افراد ظاهر شده و اکثرا قبل از رسیدن به سن 3 سالگی علائم
و نشانه های آن در فرد پدیدار می شود. علائم عمومی اوتیسم در کودکان می تواند
مواردی همچون پرخاش کردن در مقابل ایجاد ارتباط با اطرافیان باشد. لازم به ذکر است
که اختلال اوتیسم در بزرگسالان و کودکان علائم و نشانه های یکسانی را بروز نمی دهد.
اوتیسم در بزرگسالان، بر روی روابط آنان و طرز برخورد آن ها با مشکلات و مسائل
روزانه بروز پیدا می کند. به طوری که ایجاد ارتباط با محیط را برای آنان دشوار می
کند و بر روی حالات و حرکات اجتماعی آنان خودنمایی کرده و حالت نرمال را از فرد
گرفته و او را منزوی و پرخاشگر می کند. اوتیسم در کودکان، شاید به مراتب دشوار تر
از بزرگسالان باشد؛ چراکه کودکان در سنین پایین 3 سال در اوج یادگیری
خود به کمک محیط پیرامون هستند. این عاملی، تعاملات اجتماعی را از آن ها بگیرد،
برایشان گران تمام خواهد شد. کودک در چنین حالتی، هیجان خود برای بازی های دسته
جمعی از دست می دهد و غالبا گوشه گیر و عصبی جلوه می کند. ریشه این اختلال، به
تعاملات اجتماعی بر می گردد و در همان نقطه، اختلال ایجاد می کند. برخی افراد
علت ایجاد این اختلال ذهنی را تفاوت در محیط زندگی و جمع خانواده یا آموزش و تربیت
های گوناگون و همچنین تغذیه و ژنتیک به شمار می آورند؛ اما علت این اختلال، هیچ
کدام از موارد ذکر شده نمی باشد.
اوتیسم
در دسته بیماری های پنهان قرار دارد و قدم اول برای درمان می تواند شناسایی علائم
اوتیسم در فرزند خود و یا اطرافیان و سپس تشخیص درمان اوتیسم باشد، این امر بسیار مهم
و حیاتی می باشد.
